വിഭ്രാന്തി.

അവരുടെ ആദ്യ രാത്രിയായിരുന്നു അന്ന്. പൂക്കളാല്‍ അലങ്കരിച്ച കിടപ്പ് മുറിയില്‍ അവളെയും കാത്തു അവനിരുന്നു.തെല്ലു നാണത്തോടെയാണെങ്കിലും  നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവള്‍ കടന്നു വന്നു..പേരിനു നടന്ന പെണ്ണുകാണല്‍ ചടങ്ങില്‍ ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍ മാത്രം കണ്ട മുഖമാണ്..‍അവളവനെ
കണ്ണിമകളുയര്‍ത്തി നോക്കി,‍ സുന്ദരനാണ്.ആ  പുഞ്ചിരിയില്‍ കുസൃതിത്തരം ‍ മുഴുവന്‍ നിഴലിക്കുന്നുണ്ട്.ഈ മനസ്സ് കൂടി സുന്ദരമായാല്‍ താനാണ് ഏറ്റവും ഭാഗ്യവതിയായ പെണ്ണ്.


''എന്താ അവിടെ നിന്ന് കളഞ്ഞത്..? ഇവിടെ  വന്നിരിക്കൂ..'' ‍ കട്ടിലില്‍ ചെന്നിരിക്കാന്‍ ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ട് മൗനത്തെ ഭഞ്ജിച്ചതും അവന്‍ തന്നെയായിരുന്നു. നിനവുകളില്‍ നിന്നുണര്‍ന്നു അവനരികില്‍ ചെന്നിരുന്നു.
അറേഞ്ച്ഡ് മാരേജ് ആയത് കൊണ്ട് അടുത്തറിയാന്‍ അധിക സമയമൊന്നും ലഭിച്ചിരുന്നില്ല.ചുരുങ്ങിയ ഫോണ്‍ കോളുകളില്‍ ഒതുങ്ങിയ പരിചയം.അന്നത്തെ രാത്രി പരസ്പരം പരിചയപ്പെടുത്താനായി അവര്‍ മാറ്റിവെച്ചു.നേരം പുലരുവോളം അവരുടെ സല്ലാപം നീണ്ടു.സങ്കല്പത്തിലെ പങ്കാളിയെ തന്നെയാണ് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന ചാരിതാർ ഥ്യത്തോടെ ഒടുവിലെപ്പോഴോ അവരുറങ്ങി.


പിറ്റേന്നത്തെ പ്രഭാതത്തിനു അത് വരെയില്ലാത്ത നിറം മാറ്റം.സൂര്യ കിരണങ്ങള്ക്ക് ‍ പതിവിലേറെ തിളക്കം.. കിളികള്‍ കളകളാരവം പൊഴിക്കുന്നതും,പൂക്കള്‍ ചിരിതൂകുന്നതും തന്നോട് മാത്രമല്ലേ..അവളേതോ മനോഹര സ്വപ്നത്തിലാണെന്നു തോന്നി‌..ലോകം ഒന്നടങ്കം മാറിയോ..?
എല്ലാവരും ഹൃദയം തുറന്നു ചിരിക്കുന്നു..ഏവര്‍ക്കും പ്രിയങ്കരിയാകുന്നു താന്‍....കുട്ടികള്‍ ‍ പുതു പെണ്ണിനോടൊപ്പം നടക്കുമ്പോള്‍ ഒരു പറ്റം പൂമ്പാറ്റകള്‍  അനുധാവനം ചെയ്യുന്ന പോലെ..എങ്ങും വസന്തം..


പകലുകള്‍ക്ക്‌ നീളമേറുന്നോ..താനും,തന്റെ പ്രിയതമനും മാത്രമാവുന്ന രാവുകളെ അവളേറെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി..
സന്ധ്യകള്‍ കുങ്കുമ ചായം പൂശിയത് അവളുടെ നെറ്റിത്തടത്തിലായിരുന്നു. രാവിൾ ചീവീടുകളുടെ  മൂളലുകള്‍ അവളുടെ ‍ നാണത്തിൽ  മുങ്ങിപോയി.നിലാവ് ദൂരെപോയ് ഒളിച്ചു. നക്ഷത്രങ്ങളാവട്ടെ കണ്‍ തുറന്നതേ ഇല്ല..അവയ്ക്ക് അവളെക്കാള്‍ നാണമായിരുന്നോ എന്തോ.. അവനും,അവളും രചിച്ച പ്രേമകാവ്യം കേട്ടു പ്രകൃതി മാത്രം  അടക്കി ചിരിച്ചു.

ദിന രാത്രങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞു പോയത് എത്ര പെട്ടെന്നാണ്...! അവനു ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ട
സമയമായി. കടലുകള്‍ താണ്ടി മരുഭൂവിലേക്ക്..
യാത്രയയപ്പിന്റെ ദിനം
കണ്ണീര്‍ തീര്‍ത്ത പ്രത്യാഘാതങ്ങളാല്‍ അവളുടെ കവിള്‍ത്തടങ്ങള്‍ അരുണാഭമായി.വിറയ്ക്കുന്ന അധരങ്ങളില്‍ സങ്കടം കടിച്ചമര്‍ത്തി, വിമാനതാവളം വരെ അവനോടൊപ്പം അവളിരുന്നു. അവന്റെ കരവലയത്തിന്റെ  സുരക്ഷിതത്വം  അകന്നു പോകുന്നതിന്റെ വിഹ്വലതയോടെ...
വിടപറയലിന്റെ അവസാന നിമിഷവും വന്നു ചേര്‍ന്നു.അവളുടെ കരങ്ങളില്‍ ചൂടുള്ള സ്പര്‍ശം..കൈകളില്‍ ‍ ബലമായി അമര്‍ത്തിയതിനു  ശേഷം അവന്‍ കരങ്ങള്‍ പിന്‍വലിച്ചു.അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ കരയാതെ കരയുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.

വീട്ടിലേക്കു തിരികെയുള്ള യാത്രയില്‍ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍ അന്ധകാരം മാത്രമായിരുന്നു.പുറത്ത് മഴ ഇരമ്പി പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു..അവളുടെ അകത്തും..
മഴയോട് പൊരുതി  വണ്ടി മുന്നോട്ടു കുതിക്കുമ്പോള്‍ ആശ്രയത്തിനെന്നോണം  നാത്തൂന്റെ കൈകളില്‍ അവള്‍ പിടിമുറുക്കി.

ആഴ്ചകള്‍ രണ്ടു കഴിഞ്ഞു അവളപ്പോഴും ഏതോ ലോകത്തെന്ന പോലെ... കുളിയും,നനയും,ഉറക്കവും,ഭക്ഷണവും ഒക്കെ വഴിപാടിനെന്ന പോലെ..ആരോടും മിണ്ടാട്ടമില്ല. അവന്റെ ഫോണ്‍ കോളുകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ മാത്രം അഴിയുന്ന വാചാലത..

രാവുകളില്‍ നിദ്ര അവളോട്‌ പിണങ്ങിയകന്നു.ഗൌളികള്‍ ചിലയ്ക്കുന്നതും,ഘടികാരത്തിലെ ടിക്ക് ടിക്ക് ശബ്ദവും കേട്ടു കേട്ടു തല പെരുക്കുന്നത് പോലെ..ഒരു തീവണ്ടി  കൂവികൊണ്ട്‌ പോയതിന്റെ അലയൊലികള്‍ ചെവിയില്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നത് പോലെ..

 പകലുകളില്‍ ഉറക്കം തൂങ്ങിയ കണ്പോളകള്‍,കണ്തടങ്ങളിലെ കറുപ്പിനെ വിളിച്ചോതി കൊണ്ടിരുന്നു.
അടുപ്പിലെരിയുന്ന വിറകു കൊള്ളികള്‍ അടുപ്പ് വിട്ടു തറയിലേക്കു പതിച്ചപ്പോഴും വിദൂരതയില്‍ കണ്ണ് നട്ടു അവള്‍ നിന്നു.
അവളുടെ മട്ടും,ഭാവവും കണ്ടു അമ്മായിഅമ്മ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു.നാത്തൂന്മാര്‍ പിറുപിറുത്തു.

തന്റെ പ്രിയതമന്‍ ഈ കണ്‍ വെട്ടത്ത് എവിടെയോ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.അടച്ചിരിക്കുന്ന കുളിമുറിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ അവള്‍ തട്ടിവിളിച്ചു..കട്ടിലിനടിയില്‍ , മുറ്റത്തെ വാഴത്തോപ്പില്‍ ഒക്കെ അവള്‍ തിരഞ്ഞു നടന്നു.ശങ്കയൂറുന്ന കുറെ കണ്ണുകള്‍ തന്നെ പിന്തുടരുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ...