നിമിഷാര്‍ധം

സീത  രാഹുലിനെ ഒക്കത്തിരുത്തി അസാമാന്യ വേഗതയില്‍ ഓടുകയായിരുന്നു.അമ്മയുടെ പുറകെ ഓടിയെത്താന്‍ ജാനകി  കുറെയേറെ യത്നിച്ചു.അമ്പലത്തിനടുത്തുള്ള ആല്‍മരച്ചുവട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ സീതമ്മ ഓട്ടം നിര്‍ത്തി..ആല്മരത്തറയില്‍  ഇരുന്നു.ജാനി അമ്മേയെന്നു വിളിച്ചു കൊണ്ട്  സീതയുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു.
അമ്മ തന്റെ  നേരെ നോക്കാതെ രാഹുലിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട്  'എനിക്കീ മകനെ മാത്രം മതി' എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ ആകെ സ്തംഭിച്ചു...  ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയില്‍ കണക്കു വാദ്ധ്യാരുടെ കണ്ണുകളും    അമ്പരപ്പോടെ തന്നിലേക്ക് നീളുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അവള്‍  പിന്തിരിഞ്ഞു വീട്ടിലേക്കു പതുക്കെ നടന്നു.
അമ്മ എന്തിനാണ് തന്നെ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞതെന്ന് അവള്‍ക്കു മനസ്സിലായില്ല.രാഹുലിനെ അമ്മ കെട്ടി പിടിക്കുമ്പോള്‍    അവനു ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി.ഈ അമ്മയ്ക്കെന്തു പറ്റി ആവൊ?
വിശേഷ ദിവസങ്ങളില്‍ മാത്രമേ അമ്മ അമ്പലത്തില്‍ പോകാറുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ-
അതും മുണ്ടും നേരിയതും ഉടുത്ത്..ഇന്നിപ്പോള്‍ മുഷിഞ്ഞ  സാരിയാണല്ലോ അമ്മ ഉടുത്തിരിക്കുന്നെ..ഇന്നലെ രാത്രി ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ അമ്മ ബാലനാഗമ്മയുടെ കഥ പറഞ്ഞു തന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചാണല്ലോ  ഉറക്കിയത്‌..എന്നിട്ടിപ്പോള്‍ എന്നെ വേണ്ടാന്നെന്താ
അമ്മയ്ക്ക് തോന്നാന്‍! ഇളയമ്മ എന്തിനാ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അമ്മയ്ക്ക് പിറകെ  ഓടിയത്?
ഓരോന്നോര്‍ത്തു  വീടെത്തിയതറിഞ്ഞില്ല. . ഇനിയെന്തെങ്കിലും  അമ്മൂമയോട് ചോദിക്കാമെന്ന് വെച്ചാല്‍   വടക്കിനിയില്‍ ശിലാ പ്രതിമ പോലെ ഇരിക്കുകയാണല്ലോ..
ചോദിച്ചിട്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ലെന്ന് തോന്നി ജാനകി പടിപ്പുരയിലേക്ക്‌ നടന്നു.
അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളായ സുമിത്രയും,ശാലിമയും വരുന്നത് കണ്ടു.വന്നയുടനെ കൂട്ടുകാരികള്‍ ജാനകിയോടു ചോദിച്ചു '' നിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് ഭ്രാന്താ?''
 ജാനകിക്ക് മുന്നില്‍ ആ ചോദ്യശരം   ലക്‌ഷ്യം തെറ്റി  അനന്തതയിലേക്ക് പതിച്ചു   കൊണ്ടേയിരുന്നു.