മുല്ലമൊട്ടുകള്‍..

 

തീരാനഷ്ടം 

ചെമ്പകപ്പൂവുപോലുള്ളോരാ മുഖമെന്റെ -
കൈക്കുമ്പിളിൽകോരി നോക്കിനിൽക്കേ;
കുഞ്ഞുകവിളിലോരായിരം ഉമ്മകൾ
നല്കുവാൻ മനമെന്നോടോതിമെല്ലേ
നോവുമെന്നോമലിനെന്നോർത്ത് ഞാനാ -
കുഞ്ഞിളംകൈകളിൽ വെച്ചോരുമ്മ.

ഏതോകിനാവിൽ നീപുഞ്ചിരിക്കേ ,
നിർന്നിമേഷത്തോടെ നോക്കിനിന്നൂ
നിനവും,കനവും സഫലമായൊരു -
നിർവൃതിയിൽമുലപ്പാലൂട്ടിയുറക്കീ ..

താഴത്തുംവെയ്ക്കാതെ ,തലയിലുംവെയ്ക്കാതെ
നെഞ്ചോടുചേർത്തിയിട്ടുരുളയൂട്ടീ .
കണ്മഷിയും,കരിവളയും ചാർത്തിയെന്നോമനയെ
കണ്ണുതട്ടാതെ ഞാൻകാത്തുവെച്ചൂ .
ആദ്യാക്ഷരംതേടി നിന്നെയയച്ചുഞാൻ,
നിമിനേരമെണ്ണി കാത്തിരുന്നു .

മഴയും,വസന്തവും,ശിശിരവുംമാറവേ
കൗമാരംനിന്നിൽ  ഗ്രീഷ്മമായീ..
വിദ്യനുകർന്നിടാൻ നീയകന്നപ്പോൾ
പെയ്തിട്ടും തോർന്നില്ലെൻകണ്ണിമകൾ ...
നീയടുത്തുള്ളോരാവേളകൾ മാത്രമാണെന്നിലെ
ജീവൻതുടിച്ചതത്രേ !

എന്നിട്ടും, എന്നിട്ടും, എന്തേ നീമകളേ -
എന്നുള്ളംകണ്ടില്ലാ പൂന്തിങ്കളേ ...
ബാൽക്കണിക്കോണിലായ്
നിന്മണമുള്ളോരാ തട്ടംകുടുങ്ങി കിടപ്പതുണ്ട്
അരികിലായ്നിന്നുടെ ഇണയില്ലാതായൊരു
കാല്പാദുകവുംകിടപ്പതുണ്ട് .

പതിമൂന്നുനിലകൾ താണ്ടിയുടച്ചൂ നീ
എന്നാത്മാവിൻ പളുങ്കുപാത്രം.
ഇനിയെനിക്കില്ല നിനക്കായ്‌പൊഴിക്കുവാൻ
തുള്ളിയോളംപോലും കണ്ണുനീര് .

                                             ജാസ്മിക്കുട്ടി.